Valentino - Biografija
Grupa Valentino nastala je 1982. godine, a osnovao je gitarista Zijo Rizvanbegović koji je godinama planirao pokretanje takvog sastava. Postupno je skupljao muzičare, a za pevačem je tragao punih godinu dana, pa je na kraju dao oglas u listu "Oslobođenje". Osnovu grupe, pored Zije, činili su pevač Suad Jakirlić Jaka i basista Emir Čolaković. Prve nastupe imali su kao predgrupa Bijelom dugmetu na koncertima u Bosni. U Beogradu su se prvi put predstavili aprila 1984. godine. Tada su kao gosti nastupili u Domu sindikata na Bajaginom koncertu povodom objavljivanja njegovog debija "Pozitivna geografija".
Tim nastupom oni su promovisali svoj debi "No 1". Na ploči je kao gost u jednoj pesmi gitaru svirao Goran Bregović. Kao hit godine 1985. izdvojila se pesma "Volim te još" u kojoj je drugi vokal pevala Amila Sulejmanović. Uoči snimanja ploče "Valentino II" u grupu dolaze klavijaturista Nikša Bratoš i bubnjar Ademir Volić Kufi koji su pre toga bili u sastavu Bonton Baja. Dolaskom Nikše Bratoša dobijaju instrumentalističko pojačanje, on na ploči svira električnu akustičnu gitaru, klavijature i saksofon. Sa te ploče izdvojile su se pesme "Bez tebe" i "Jugovići". Produkcijom trećeg albuma bavio se Nikša Bratoš, a na njemu su imali još jedan hit "Oka tvoja dva". U to vreme su već uveliko izgradili pop orijentisan stil sa napadnim refrenima i otvorenim koketiranjem sa folk zvukom. Popularnost koju su prvih godina rada stekli, polako je počela da opada posle treće ploče, jer su se vrteli u zatvorenom krugu sopstvenog šablona.
Posle te ploče došlo je i do osipanja grupe. Nikša Bratoš je prešao u Crvenu jabuku, pevač Jaka je 1987. godine otišao u JNA a po povratku je prestao da se bavi muzikom i postao asistent na fakultetu. Zamenio ga je Gogo Prusina sa kojim su snimili četvrti album na kome se našao za Valentino neobičan instrumental "Saksofoni lete u nebo" koji je Zijo komponovao tokom boravka na Tajvanu. U grupu je 1988. godine stigao novi gitarista Zoran Šerbedžija.
Peti album "Ponekad noću kad grad spava", snimili su 1989. godine uz pomoć producenta Željka Brodarića Jape (ex Metak). Sa početkom rata, grupa prestaje sa radom i jedino je u muzici ostao Zijo Rizvanbegović. On živi u Nemačkoj gde je objavio ploču "Moja kuća putujuća" na kojoj je i pesma "Nemam više ofentala duldunga" u kojoj gostuju Hari Varešanović, Saša Lošić i Alen Islamović. Na toj ploči su se našli demo snimci koje je Zijo uradio tokom boravka u Nemačkoj.
Članovi grupe su rasuti po svetu, a u Bosni, tačnije zapadnom delu Mostara, jedino je ostao Gogo Prusina koji radi kao muzički urednik na hrvatskom radiju Herceg Bosna. On povremeno peva po nemačkim klubovima, a 1996. godine nastupao je na Melodijama Mostara sa pesmom "Tiho tiho" i Cro feštu u Neumu sa "Kad bi ove ruže male".
Grupa Valentino nastala je 1982. godine, a osnovao je gitarista Zijo Rizvanbegović koji je godinama planirao pokretanje takvog sastava. Postupno je skupljao muzičare, a za pevačem je tragao punih godinu dana, pa je na kraju dao oglas u listu "Oslobođenje". Osnovu grupe, pored Zije, činili su pevač Suad Jakirlić Jaka i basista Emir Čolaković. Prve nastupe imali su kao predgrupa Bijelom dugmetu na koncertima u Bosni. U Beogradu su se prvi put predstavili aprila 1984. godine. Tada su kao gosti nastupili u Domu sindikata na Bajaginom koncertu povodom objavljivanja njegovog debija "Pozitivna geografija".
Tim nastupom oni su promovisali svoj debi "No 1". Na ploči je kao gost u jednoj pesmi gitaru svirao Goran Bregović. Kao hit godine 1985. izdvojila se pesma "Volim te još" u kojoj je drugi vokal pevala Amila Sulejmanović. Uoči snimanja ploče "Valentino II" u grupu dolaze klavijaturista Nikša Bratoš i bubnjar Ademir Volić Kufi koji su pre toga bili u sastavu Bonton Baja. Dolaskom Nikše Bratoša dobijaju instrumentalističko pojačanje, on na ploči svira električnu akustičnu gitaru, klavijature i saksofon. Sa te ploče izdvojile su se pesme "Bez tebe" i "Jugovići". Produkcijom trećeg albuma bavio se Nikša Bratoš, a na njemu su imali još jedan hit "Oka tvoja dva". U to vreme su već uveliko izgradili pop orijentisan stil sa napadnim refrenima i otvorenim koketiranjem sa folk zvukom. Popularnost koju su prvih godina rada stekli, polako je počela da opada posle treće ploče, jer su se vrteli u zatvorenom krugu sopstvenog šablona.
Posle te ploče došlo je i do osipanja grupe. Nikša Bratoš je prešao u Crvenu jabuku, pevač Jaka je 1987. godine otišao u JNA a po povratku je prestao da se bavi muzikom i postao asistent na fakultetu. Zamenio ga je Gogo Prusina sa kojim su snimili četvrti album na kome se našao za Valentino neobičan instrumental "Saksofoni lete u nebo" koji je Zijo komponovao tokom boravka na Tajvanu. U grupu je 1988. godine stigao novi gitarista Zoran Šerbedžija.
Peti album "Ponekad noću kad grad spava", snimili su 1989. godine uz pomoć producenta Željka Brodarića Jape (ex Metak). Sa početkom rata, grupa prestaje sa radom i jedino je u muzici ostao Zijo Rizvanbegović. On živi u Nemačkoj gde je objavio ploču "Moja kuća putujuća" na kojoj je i pesma "Nemam više ofentala duldunga" u kojoj gostuju Hari Varešanović, Saša Lošić i Alen Islamović. Na toj ploči su se našli demo snimci koje je Zijo uradio tokom boravka u Nemačkoj.
Članovi grupe su rasuti po svetu, a u Bosni, tačnije zapadnom delu Mostara, jedino je ostao Gogo Prusina koji radi kao muzički urednik na hrvatskom radiju Herceg Bosna. On povremeno peva po nemačkim klubovima, a 1996. godine nastupao je na Melodijama Mostara sa pesmom "Tiho tiho" i Cro feštu u Neumu sa "Kad bi ove ruže male".